تحليل الدلالة الزمنية لصيغة الفعل المضارع: سورة مريم أنموذجا

Analysis of the time reference of the present tense verb forms: Surah Maryam as an example

Authors

  • Niken Nur Hanifah Islamic State University Syarif Hidayatullah Jakarta
  • Tsania Ruchamainnisa University of Darussalam Gontor, Indonesia

DOI:

https://doi.org/10.33102/alazkiyaa62

Keywords:

verb temporality, imperfect verb, context, temporal particle

Abstract

This article seeks to present an analytical exploration about the temporal significance of imperfect verb in Arabic language and the temporal meaning of imperfect verb in Arabic language in Surah Maryam. This study is a descriptive research employing a qualitative method approach which describes, shows or summarizes the data in a constructive way such that pattern might emerge and fulfill every condition of the data research. All data in this study were generated through the documentation from a number of literature and to analyse the data, the researchers use the content analysis method to determine the presence of certain words, its themes and concepts. And the results of this study show that the imperfect verb form in the context is not the only evidence of the inteded time, the time can possibly shift as the result of the existence of the marker of aspectuality to see the internal time consistuent of a situation or an event. The temporal act is signified by numerous grammatical and lexical means which include external information derived from history and geography, particles, verbs nawasikh, nouns, and adverbs. This interaction creates a building of context determining of syntactic tense. So the temporal significance meaning of imperfect verb in Surah Maryam sometimes refer to the present, the past and the future according to context as determinant of the time meaning.

References

Al Quran Al Karim.

Abdulhassan, Baqer Falih. (2017). The effect of context in determining the significance of the present tense Verb in Surah Maryam. Iraq: University of Al Qadisiyah.

Angers, Maurice. (2006). Manhajiyyatu al Bahtsi al ‘Ilmiy fi al ‘Ulum al Insaniyyah : Tadribats ‘Amaliyyah. Aljazair: Dar al Qasbah.

Al Astarbazy, Ridha al Din Muhammad ibn Hasan. (1997). Syarh al Kafiyah Ibn al Hajib. Beirut: Dar al Kutub.

Al Baqa’iy. (1984). Nuzum al Daror fi Tanasubi al Ayah wa al Suwar. Kairo: Dar al Kitabah al Islamiy.

Al Fadliy, ‘Abdul Hady. (1982). Dirasat fi al Fi’il. Beirut: Dar al Qalam.

Al Hanbaly, Mujiru al Din ibn Muhammad al ‘Alimy. (2009). Fathu al Rahman fi Tafsiri al Quran. Qatar: Wizaratu al Auqaf wa al Syu’un al Islamiyah.

Al Harwy, ‘Aly ibn Muhammad al Nahwy. (1993). Al Uzhiyah fi al ‘Ilm al Hurf. Damaskus: Majma’ al Lughah al ‘Arabiyyah.

Al Hasyimiy, Ahmad. (1998). Al Qawaqaid al Asasiyyah li al Lughah al ‘Arabiyyah. Beirut: Dar al Kutub al ‘Ilmiyyah.

Al Makhzumiy, Mahdi. (1986). Fi al Nahwi al ‘Arabiy Naqd wa al Taujih. Beirut: Dar al Raid.

Al Mansury, ‘Ali Jabir. (1984). Al Dalalah al Zamaniah fi al Jumlah al ‘Arabiyyah. Baghdad: Matba’ah Jami’ah Baghdad.

Al Matlabiy, Malik Yusuf. (1982). Al Zaman wa al Lughah. Kairo: al Haiah al Masriyyah al ‘Ammah lil Kitab.

Al Mausily, Ya’isy ibn ‘Ali Ya’isy. (2001). Syarh Mufassal li al Zamakhsyary. Beirut: Dar al Kutub al ‘Ilmiyyah.

Al Mubarrid, Abu al Abbas. (1380). Muqtadab. Kairo: Matabi’ al Ahram al Tijariyyah.

AL Qurtuby. (2006). Al Jami’ li Ahkami al Quran. Beirut: Muassasah Risalah.

Al Syanqitiy, Al ‘Alamah Muhammad al ‘Amin ibn Muhammad al Mukhtar al Jakniy. (2005). Tafsir al Qur’an bil al Quran min Adwai al Bayan. Mesir: Dar Huda al Nabawy.

Al Syirazy, Nasir Mukaram. (2005). Al Amtsal fi Tafisir Kitab al Munazzal. Libanon: Muassasah al A’lamiy.

Arifuddin. (2017). The dialectic of time in modern Arabic linguistic. The 4th International Conference of Language and Society, Society and Culture in Asia Context, KnE Social Sciences, 19-25.

As Samaraiy. (1983). Al Fi’il Zamanuhu wa Abniyatuhu. Beirut: Muassasah Risalah.

Ba’albaky, Ramzi Munir. (1972). Nahw al Fi’il al Mudari’ wa Makanatihi fi al Tarakib al Isnadiyah. Beirut: Al Jami’ah Al Amrikiyyah.

Bukhalkhal, ‘Abdullah. (1897). Al Ta’bir al Zamaniy ‘inda Nuhah al Arab. Al Jazair: Diwan al Matbu’ats al Jami’iyyah.

Erlina & Isra Haryati Darman. (2021). Zaman al Fi’il fii al Lughah al ‘Arabiyyah. Jurnal Al Jaudah. 2(1), 34-51.

Hasan, Abbas. (1975). Al Nahwu al Wafiy ma’a Rabt bi al Asalib al Rafi’ah wa Al Hayah al Lughawiyyah al Mutajaddidah. Mesir: Matba’ah Dar al Ma’arif.

Hasan, Tammam. (1973). Al Lughah al ‘Arabiyyah Ma’naha wa Mabnaha. Mesir: al Haiah al Masriyyah al ‘Ammah li al Kitab.

Ibn ‘Asyur, Muhammad Thahir. (1984). Tafsir at Tahrir wa at Tanwir. Tunisia: ad Dar al Tunisiah li al Nasyr.

Ibn Al ‘Usfur, ‘Aly Ibn Mukmin. (1971). Al Muqarrib. Baghdad: Matba’ah Al ‘Any.

Ibn Al Anbary. (1957). Asrar al ‘Arabiyyah. Damaskus : Majma’ al ‘Ilmy al ‘Arabiy.

Ibn Hisyam. (2005). Mughni al Labib ‘an Kitabi al ‘Aarib. Beirut: Al Maktabah al ‘Asriyah.

Khawarizmy, al Qasim ibn al Husain. (1990). Syarh al Mufassal fi sun’ati al I’rab. Makkah: Dar al Gharby al Islamiy.

Krippendorff, Klaus. (2018). Content analysis an introduction to its methodology. United States of America: SAGE Publications.

Moscati, Sabatino. (1986). Al Hadarah al Islamiyyah al Qadimah. Beirut: Dar al Raqiy.

Rasyid, Kamal ‘Abd Rahim. (2008). Al Zaman al Nahwy fi al Lughah al ‘Arabiyyah. Yordania: Dar ‘Alam al Tsaqafah.

Sibawaih. (1988). Al Kitab. Kairo: Maktabah al Khanijiy.

Sugiarto, Eko. (2015). Menyusun proposal penelitian kualitatif skripsi dan tesis. Yogyakarta: Suaka Media.

Suyuti, Jalaluddin ‘Abd Rahman ibn Abi Bakr. (1998). Ham’u al Hawami’ fi Syarh Jam’i al Jawami’. Kairo: Maktabah al Taufiqiyyah.

Syahin, ‘Abd al Sabur. (1977). Al Manhaj al Sauty fi al Binyah al ‘Arabiyyah. Kairo: Matba’ah Jami’ah al Kahirah.

Tawwamah, Abdul Jabbar. (1996). Zamanu al Fi’il fi al Lughah al ‘Arabiyyah. Al Jazair: Diwan al Matbu’ats al Jami’iyyah.

Ukasyah, Mahmud. (2011). Al Tahlil al Lughawy fi Dhaui ‘Ilm Dalalah. Kairo: Dar al Nasyr li al Jami’ats.

Umairah, Ibrahim. (1981). Hatta Nafham al Bahs al Tarbawy. Kairo: Dar al Ma’arif.

Zuhaily, Wahbah. (2003). Tafsir al Munir fi al ‘Aqidah wa al Syari’ah wa al Manhaj. Damaskus: Dar al Fikr.

Published

30-10-2023
CITATION
DOI: 10.33102/alazkiyaa62
Published: 30-10-2023

How to Cite

Nur Hanifah, N., & Ruchamainnisa, T. (2023). تحليل الدلالة الزمنية لصيغة الفعل المضارع: سورة مريم أنموذجا: Analysis of the time reference of the present tense verb forms: Surah Maryam as an example. Al-Azkiyaa - International Journal of Language and Education, 2(2), 120–133. https://doi.org/10.33102/alazkiyaa62

Issue

Section

Articles